
Het uitgangspunt van dit werk is de zogenaamde Zone Rouge in Frankrijk.
Deze Zone Rouge is een verzameling gebieden waar een aantal van de zwaarste veldslagen van de Eerste Wereldoorlog werden uitgevochten. Deze veldslagen werden meer dan een eeuw geleden uitgevochten, maar hebben een blijvende impact gehad op zowel het fysieke als het mentale landschap.
Na de oorlog moesten bepaalde gebieden worden afgesloten voor het publiek, omdat er bijvoorbeeld tonnen niet-geëxplodeerde granaten en giftige stoffen van de gebruikte wapens lagen. Tegenwoordig is Zone Rouge gevuld met een ogenschijnlijk wild bos, maar de giftige herinnering aan de lang vervlogen gebeurtenissen is nog steeds levend in het landschap, nu zichtbaar en onzichtbaar ingebed in de vorm van chemicaliën en kraters van explosies.
Dit project probeert de belichaamde herinnering aan dat gebied te traceren door middel van fysieke interacties en zintuiglijke ervaringen.
Eerdere projecten
Groubnovs recente projecten gaan over ontoegankelijke plekken, met een bijzondere focus op de bodem. Aan de hand van “sporen” in de bodem (via sensoren of data) recreëert hij een virtuele wereld als representatie van plaatsen die “verloren zijn gegaan”.
Zijn afstudeerproject draaide bijvoorbeeld om de omgeving in Wit-Rusland waar hij opgroeide, maar waar hij vanwege de oorlog niet naar terug kan keren. Met behulp van bodemmetingen van de locatie waar hij opgroeide en virtuele omgevingen die door een game-engine werden gecreëerd, reconstrueerde hij de herinneringen aan zijn thuis.
Samenwerking met Het NewMedia Centre (NMC) van de TU Delft Library
Voor de realisatie van zijn nieuwe werk dat te zien zal zijn tijdens Highlight Delft 2024, werkt Groubnov samen met het NewMediaCentre van de TU Delft. Het NewMedia Centre (NMC) van de TU Delft Library is een dynamische multimedia hub voor mediaproductie, experiment, onderzoek, onderwijs, live performance en leren. Het NMC streeft ernaar nieuwe mediatechnologieën te gebruiken en media-ervaringen te creëren die mensen in staat stellen hun boodschap succesvol over te brengen en docenten, studenten, onderzoekers en alle medewerkers van de TU Delft te helpen met hun mediabehoeften.
Over Filipp Groubnov
Filipp Groubnov is een interdisciplinair kunstenaar. Hij werd in 1995 geboren in Wit-Rusland, waar hij woonde tot hij in 2015 naar Nederland verhuisde om een carrière als kunstenaar na te streven. Filipp's werk is geïnspireerd door zijn achtergrond in de wetenschap (hij studeerde aan de natuurkunde faculteit van de Wit-Russische Staatsuniversiteit), zijn fascinatie voor biologische systemen en hun relatie tot de menselijke symboliek.
Groubnov werkt nu in Den Haag. Zijn recente projecten gaan over ontoegankelijke plekken, met een bijzondere focus op de bodem. Gebruikmakend van “traces” in de bodem (dmv oa sensoren of data) recreëert hij een virtuele wereld als representatie van plekken die ‘verloren zijn gegaan’.
Zijn afstudeerproject gaat over de omgeving in Wit Rusland waar hij is opgegroeid, maar vanwege de oorlog niet meer naar terug kan keren. Vanuit metingen uit bodemsamples van die plek en virtuele omgevingen gemaakt met een game-engine, reconstrueert hij zijn herinnering van die plek.
"De wortels van mijn praktijk liggen in mijn opvoeding in Wit-Rusland. De complexe interacties tussen menselijke religieuze praktijken en niet-menselijk leven waarvan ik getuige was in het dorp van mijn grootouders, de spookachtige aanwezigheid van de sovjetideologie die talloze materiële en mentale artefacten achterliet en het inzicht in wetenschap dat ik van mijn ouders erfde. De biografische elementen uit mijn verleden verschijnen als ankers voor de toekomstige werken.
Mijn praktijk is gebaseerd op het creëren van tijdelijke 'situaties' die verschuiven en evolueren tijdens de tentoonstelling. In die setting worden sculpturale elementen, datastromen en verschillende levende en niet-levende wezens gecombineerd. Ik zie mijn praktijk als een proces van in kaart brengen, waarbij de verbindingen en interacties centraal staan. Mijn doel is niet om vaststaande kennis te creëren, maar eerder een ruimte van constante onderhandeling.
Centraal in mijn onderzoek staat de overtuiging dat het fysieke domein van de natuurwetenschappen en het etherische domein van communicatie, cognitie en bewustzijn deel uitmaken van hetzelfde levende 'weefsel'. Niet als een op zichzelf staand onderwerp, maar als een kader dat mijn praktijk stuurt.
Ik analyseer, breng in kaart en verken verschillende punten van interactie tussen agency en materie. Mijn werk wordt een soort kaart waarop het materiële landschap verstrengeld raakt met de steeds veranderende poel van de menselijke psyche en haar fysieke manifestaties. Hierdoor onderzoek ik de relatie tussen de nostalgische, fictieve 'natuur', speculatieve overtuigingen en utopische verhalen die zich afzetten als fysieke sedimenten in de omgeving. "